امسال هم مثل سال گذشته برنامه درفک رو در تاریخ 6 تیر با چند تن از دوستان رکاب زدیم
برای اطلاع از گزارش برنامه میتوانید گزارش سال گذشته و فایل جی پی اس آن را مشاهده کنید
روستای سیاه دشت بن
در مسیر درفک
روستای چیچال
کاسه قله درفک
مناظر زیبای جبهه شمالی قله درفک
غار برفی قله درفک
جنگل اربوناب
برنامه جنت رودبار تقریبا چند ساله به پای ثابت برنامه های من تبدیل شده امسال هم مثل چند سال گذشته این مسیر رو رکاب زدیم با این تفاوت که این بار مثل سال ۹۲ مسیر رو کامل از قزوین تا رامسر رکاب زدیم ولی در خرداد ماه و در هوای سرد مناطق کوهستانی البرز
برای اطلاعات بیشتر در مورد این مسیر گزارش سال ۹۲ و سال ۹۴ یا این مطلب رو مشاهده کنید
خلاصه گزارش:
روز اول(۱۲ خرداد ۹۶): قزوین، دانشگاه آزاد، باراجین، زرشک، گردنه گدوک، کامان، بهرام آباد، رازمیان، هیر و ویار
شب مانی در امامزاده روستای ویار
روز دوم(۱۳ خرداد): ویار، شنگل رود، گردنه گونه کول، سپارده، یازن، نارنه، تمل، دوراهی افی، گردنه بزابن، ییلاق زورود (زاروت)
شب مانی در یکی از گوسفند سراهای ییلاق زورود ... هوا در این منطقه بحدی سرد بود که هنوز در نیمه خرداد گوسفندسراها و زنبور داری ها کارشان را در این ارتفاع شروع نکرده بودند. از اوایل تیر ماه گوسفندها را به این ییلاق میارن
ما قصد برپایی چادر در کنار یکی از چشمه های مسیر را داشتیم ولی با راهنمایی محلی ها از کلبه چوپانان این منطقه که خالی بود استفاده کردیم
روز سوم(۱۴ خرداد): ییلاق زورود، گردنه ناصر تاش، لتکا، آغوزکی، پلهم جان، چورته، جنت رودبار، اکراسر، جنگل دالخانی، پیازکش، گالش محله، رامسر
امامزاده ویار
در مسیر گردنه گونه کول
گردنه گونه کول
در مسیر سپارده
سپارده به تمل
تمل به زورود
شب مانی در یکی از گوسفند سراهای زورود
آغورکی و گلین
در مسیر جنت رودبار
جنت رودبار و روستاهای اطراف
اکراسر
جنگل دالخانی
پارک جنگلی دالخانی
امسال هم مثل سال گذشته قسمت شد در تاریخ نهم و دهم مرداد دوباره یکی از مسیرهای مورد علاقه ام (الموت، اشکور، جنت رودبار) را رکاب بزنم. اینبار هم مه و باران همسفر ما بود. بهترین فصل برای رکابزنی این مسیر اواخر خرداد و اوایل تیر هست ولی اینبار از شانس ما آب و هوا خوب بود و ما به هوای گرم نیمه مرداد نخوردیم.
برای اطلاعات بیشتر در مورد این مسیر این لینک (مسیر شماره 2) را مشاهده کنید
روز اول (شنبه نهم مرداد 95):
مسیر طی شده با ماشین: قزوین، دانشگاه آزاد، باراجین، زرشک، گردنه گدوک، کامان، فلار، بهرام آباد، رازمیان، هیر، ویار
مسافت طی شده با ماشین: 70 کیلومتر
مسیر دوچرخه سواری: ویار، شنگل رود، کلیج دره، گردنه گونه کوه، سپارده، یازن، نارنه، دوراهی میج، تمل، دوراهی افی، گردنه بزابن، زورود (زاروت)
مسافت رکابزنی: 45 کیلومتر
کمترین ارتفاع: 1750 متر ویار
بیشترین ارتفاع: 2850 متر زورود
روز دوم (یکشنبه 10 مرداد 95):
مسیر رکابزنی: ییلاق زاروت، ناصرتاش، گردنه لاکتراشان، دوراهی لگا، آغوزکی، پلهم جان، آرمو، چورته، میشاورک، جنت رودبار، اکراسر، ایزکی، دوراهی گرسماسر، پیازکش، گالش محله، رامسر
مسافت رکابزنی: 90 کیلومتر
کمترین ارتفاع: 4 متر رامسر
بیشترین ارتفاع: گردنه 3100 متر
روستای ویار
کوه بزابن
در مسیر سپارده به تمل
مناظر اطراف روستای لگا
جنگل دالخانی
جمعه 4 تیر 1395 ساعت 5:30 صبح از قزوین به سمت شهر منجیل در بزرگراه قزوین رشت حرکت میکنیم. ابتدای شهر منجیل مسیر سربالایی دست راست جاده را دنبال میکنیم تا بعد عبور از کنار پادگان نظامی به دهکده هرزویل برسیم. در هرزویل پس از بازدید از درخت سرو سه هزار ساله هرزویل به سمت انتهای دهکده حرکت میکنیم. ابتدا قصد داریم ماشین را در هرزویل پارک کنیم و رکابزنی را از این نقطه شروع کنیم ولی با توجه به خشک بودن مسیر هرزویل به سمت توربین های بادی، بالای دهکده تصمیم میگیریم این قسمت از مسیر را با ماشین طی کنیم. مسیر خاکی ولی مناسب را به سمت توربین های بادی ادامه میدهیم و ماشین را در کنار توربین ها (ارتفاع 980 متر) پارک میکنیم و رکابزنی را ساعت 8:30 به سمت قله آسمان سرا از این نقطه آغاز میکنیم. اکثر گروههای کوهنوردی نیز مسیر کوهپیمایی به سمت قله آسمان سرا را از همین نقطه آغاز میکنند. وزش باد ملایم است و زیاد ما را اذیت نمیکند. مسیر تا قله بکلی سربالایی است و ما باید حدود 1000 متر ارتفاع بگیریم تا به قله برسیم. اطراف مسیر پر از درختچه های کوچک است هر چه ارتفاع میگریم از درختچه ها کاسته میشود و درختان تنومند کم کم پدیدار میشوند. شیب مسیر در بعضی نقاط بسیار زیاد است ولی ما به شوق رسیدن به قله و همچنین با توجه اینکه مسیر و شیبها را دوباره بصورت سرپایینی طی خواهیم کرد آرام آرام ارتفاع میگیریم. پس از چند کیلومتر رکابزنی از جنگل خارج میشویم و به خط راس آسمان سرا با درخت های پراکنده در دل دشت میرسیم. جاده را روی خط راس ادامه میدهیم و با عبور از دشت های زیبا روی خط راس با مناظر زیبا به سمت بالا حرکت میکنیم. از اینجا ارتفاعات ییلاق سلانه سر در غرب منظره زیبای سد سفید رود در جنوب و قله زیبای درفک در سمت شمال ما کاملا مشخص است. پس از 3 کیلومتر رکابزنی در خط راس و عبور از کنار قله آسمان سرا (ارتفاع 1955 متر) برای استراحت و صرف ناهار در جنگلهای حاشیه قله توقف میکنیم. میتوان مسیر را بروی خط راس ادامه داد ولی این مسیر بن بست است و برای بازگشت باید دوباره از همین مسیر به پایین برگشت. ما مسیر را ادامه نمیدهیم و بعد از صرف ناهار مسیر سرپایینی را به سمت پایین رکاب میزنیم و دوباره وارد جنگل میشویم در بالای قله و همچنین در جنگل هیچ باد شدید نمی وزید ولی در مسیر بازگشت به محض خروج از جنگل و در نزدیکی توربینها، باد فوق العاده شدیدی شروع شد. وزش باد بحدی شدید بود که دوچرخه را براحتی از مسیر منحرف میکرد. خوشبختانه فاصله خروج از جنگل تا محل پارک ماشین زیاد نبود و ما این فاصله را با احتیاط طی کردیم و پس از بارگیری دوچرخه ها به سمت قزوین بازگشتیم.
در ضمن در مسیر و قله هیچ چشمه و آب خوراکی وجود ندارد پس همراه داشتن آب بیش از نیاز ضروری است.
کل مسافت رکابزنی: 20 کیلومتر
حداقل ارتفاع: 951 متر
حداکثر ارتفاع:1955 متر
شروع مسیر
جاده روی خط راس
منظره سد سفید رود از آسمان سرا
مسیر رکابزنی : سیدشت - نورالعرش - سیاه دشت بن - اربوناب - کاسه درفک و بازگشت
مسافت رکابزنی: 45 کیلومتر
کمترین ارتفاع: 1008 متر سیدشت
بیشترین ارتفاع: 2535 متر کاسه درفک
صبح روز جمعه 21 خرداد ساعت 5 از قزوین با ماشین در جاده قزوین رشت به سمت شهر رستم آباد حرکت می کنیم. در اتوبان بعد از پشت سر گذاشتن شهرهای منجیل و رودبار در خروجی توتکابن از اتوبان خارج شده و مسیرمان را به سمت توتکابن تغییر دادیم. در ادامه مسیر با عبور از روستای سندس در دوراهی دفراز به سمت چپ می پیچیم. جاده ی زیبا و پیچ در پیچ را با عبور از روستاهای دفراز، پلنگ دره، رشی پشت سر میگذاریم و به روستای سیدشت میرسیم. روستای سیدشت با ارتفاع 1010 متر از سطح دریا شروع مسیر رکابزنی ما به سمت قله درفک میباشد. مسیر از روستای سیدشت تا قله درفک تماما به شکل سربالایی است. رکابزنی را ساعت 8 صبح با خروج از سیدشت و در یک مسیر جنگلی زیبا و هوای خنک صبحگاهی آغاز میکنیم. مسیر از روستای سیدشت تا دوراهی نورالعرش آسفالته میباشد. بعد از دوراهی نور العرش مسیر سربالایی خاکی را ادامه میدهیم و از کنار روستاهای نورالعرش و ناوه عبور میکنیم. بعد روستای ناوه از جنگل های انبوه خارج میشویم. روستای سیاه دشت بن آخرین روستای بزرگ در مسیر است که ما از کنار آن عبور میکنیم. بعد از سیاه دشت بن هر چند کیلومتر روستاهای کوچک ییلاقی با چند خانه در مسیر وجود دارند. مسیر با وجود کوهستانی بودن بسیار کم آب است به همین خاطر هر جا که با آب خوراکی برخورد میکنیم، ذخیره آب را پر میکنیم. بعد از دو راهی چیچال به گوسفند سرای اربوناب میرسیم. اینجا آخرین جایی است که میتوانیم قمقمه های آب را پر کنیم و بعد از این چشمه ای در مسیر وجود ندارد. ضمنا در قله نیز آب خوراکی یا چشمه وجود ندارد. با عبور از اربوناب از یک جنگل زیبا با درختان بلند عبور میکنیم . از اینجا به بعد مسیر سنگلاخی میشود بصورتی که رکاب زدن در بعضی سربالایی های سنگلاخی مشکل است. مسیر سنگلاخی تقریبا تا نزدیکی های کاسه درفک ادامه دارد. در نزدیکی های قله مه شدید اطراف ما را در برگرفت وباران شدید شروع به بارش کرد. تنها نکته نگران کننده رعد و برق های شدید بود. ابتدا تصمیم گرفتیم که سریع ارتفاع کم کنیم و در جایی پناه بگیریم ولی با توجه به اینکه به کاسه درفک نزدیک بودیم و میتوانستیم در یکی از گوسفند سراها از باران و رعد و برق در امان بمانیم پس از کم شدن شدت باران سریعا به سمت بالا حرکت کردیم و به کاسه قله درفک سرازیر شدیم. مجددا باران رگباری با رعد و برقهای شدید شروع شد ولی ما خودمان را ساعت 2 بعد از ظهر به یکی از گوسفند سرا های قله رساندیم و در آنجا پناه گرفتیم. هوا خیلی متغیر بود گاهی کمی صاف میشد و گاهی دوباره رگبار میزد. تا عصر این وضعیت ادامه داشت با توجه به وضعیت آب و هوا تصمیم گرفتیم شب را در گوسفند سرا بمانیم و فردا صبح به سمت پایین حرکت کنیم. عصر کمی هوا صاف شد و فرصت کردیم از جبهه شمالی قله درفک و غار برفی روی قله دیدن کنیم. غار درفک در سراسر سال پوشیده از برف است. در فصل هایی که برروی قله برف وجود دارد. برف ها را در داخل غار انبار میکنند و در فصل های دیگر با توجه به اینکه بروی قله چشمه وجود ندارد برای تهیه آب مورد نیاز دامها، برفها را ذوب میکنند. شب سردی را در قله درفک سپری کردیم وزش بادهای شدید، صاعقه و باران های رگباری ما را گهگاه از خواب بیدار میکرد. خوشبختانه صبح زود هوا بالای سرمان کاملا صاف شد ولی ارتفاعات پایینتر همه پوشیده از مه بودند آماده برگشت به پایین قله شدیم و از همان مسیر مجددا به پایین بازگشتیم. در مسیر بازگشت بعد از روستای سیاه دشت بن وارد مه غلیظ شدیم بطوری که رطوبت بالا لباسهایمان را کاملا خیس کرد. ساعت 9:30 صبح به روستای سیدشت رسیدیم و پس از بارگیری دوچرخه ها به قزوین بازگشتیم.
دوراهی نورالعرش
جنگل سیدشت
حاشیه جنگل سیدشت به نورالعرش
چیچال
منظره شمالی درفک
جبهه شمال درفک
کاسه درفک
دهانه غار برفی درفک
در مسیر بازگشت
جنگل زیبای اربوناو
اربوناو به سیاه دشتبن
مسیر رکابزنی روز اول (24 اردیبهشت 95) : قزوین - باراجین - زرشک - گردنه گدوک - کامان - فلار - بهرام آباد - رازمیان - هیر
مسافت رکابزنی: 60 کیلومتر
مسیر رکابزنی روز دوم (25 اردیبهشت 95) : هیر - ویار - شنگل رود - کلیج دره - گردنه گونه کول (آب انبار کش) - سپارده - لوشکان - درگاه - گرمابدشت - رحیم آباد - کلاچای
مسافت رکابزنی: 105 کیلومتر
بیشترین ارتفاع: 2800 متر گردنه گونه کول
کمترین ارتفاع در هنگام صعود: 868 متر بهرام آباد
کمترین ارتفاع: 8 - کلاچای
مسافت کل: 165 کیلومتر
جاده باراجین به زرشک
روستای کامان
دورنمای شهر رازمیان
روستاهای دربند و سوگاه
کوچه باغ روستای هیر
در مسیر گردنه گونه کول
گردنه گونه کول (آب انبارکش)
مناظر بعد از گردنه
در مسیر روستای سپارده
روستاهای بالا اشکور
اشکور
مسیر سپارده به لوشکان
سفید آّب
رکابزنی یک روزه از داماش تا سیاهکل (2 اردیبهشت 95)
مسیر رکابزنی:
جیرنده، داماش، چلوانسرا، سپستانک، دمبالده، ناش، اسطلخ کوه، آسیابر، باباولی، دیلمان، اسپیلی، گردنه لارخانی، جنگل دیلمان، آبشار لونک، سیاهکل
مسافت رکابزنی: 83 کیلومتر
بیشتربن ارتفاع: 1956 (گردنه جیرنده به داماش)
کمترین ارتفاع: 48 متر (سیاهکل)
ساعت 5:30 صبح حرکت با ماشین از قزوین به سمت شهر لوشان پس از رسیدن به شهر لوشان مسیر را به سمت شهر جیرنده تغییر میدهیم.جاده کوهستانی پرپیچ و خم کم کم در دل کوهها ارتفاع میگیرد و سرانجام بعد از 2 ساعت به شهر جیرنده با ارتفاع 1490 متر از سطح دریا میرسیم.
ساعت 8 صبح شروع رکابزنی از جیرنده در مسیر سربالایی خاکی به سمت گردنه (ارتفاع 1955 متر) مشرف به روستای داماش. پس از حدود یک ساعت رکابزنی و رفع پنچری ساعت 9:15 به گردنه میرسیم و سپس به منطقه زیبا و ییلاقی داماش سرازیر میشویم.(جیرنده تا گردنه 6 کیلومتر) در این موقع از سال که ما در این منطقه رکابزنی می کنیم (اوایل اردیبهشت) هنوز روستای داماش بدلیل سردسیر بودن کاملا سرسبز نشده است( برای سفر به روستای داماش و همچنین دیدن گل سوسن چلچراغ که روستای داماش از معدود مکانهایی است که این گل در آنجا می روید بهترین فرصت اواخر اردیبهشت یا اوایل خرداد است). پس از صرف صبحانه مختصر در داماش و پر کردن آب قمقمه ها از آب چشمه داماش به سمت روستای چل وان سرا در ادامه جاده خاکی سرازیر میشویم.(گردنه تا داماش 4 کیلومتر) قبل از روستای چل وان سرا مسیر دوباره سربالایی میشود. از کنار روستاهای چلوانسرا و سپستانک عبور می کنیم . بعد از سپستانک مسیر سربالایی خاکی با شیب زیاد را رکاب میزنیم (داماش تا سپستانک 7 کیلومتر) تا به روستای دنبالده برسیم. پس از دنبالده جاده سرپایینی میشود و با رسیدن به روستای ناش جاده خاکی به پایان میرسد. (سپستانک تا ناش 4 کیلومتر) از روستای ناش (ارتفاع 1560 متر) مجددا ارتفاع میگیریم و با عبور از روستای اسطلخ کوه دوباره مسیر خاکی میشود. تا ارتفاع 1870 رکاب میزنیم و بعد از آن به سمت روستای آسیابر سرازیر میشویم. بعد آسیابر جاده دوباره آسفالته میشود. در مسیر سرپایینی از کنار روستاهای قشلاق و لور عبور میکنیم تا به روستای باباولی برسیم. (ناش تا باباولی 16 کیلومتر) روستای باباولی (ارتفاع 1330 متر) شروع دوباره مسیر سربالایی به سمت شهر دیلمان و اسپیلی و گردنه لاریخانی (ارتفاع 1770 متر) می باشد. پس از کمی استراحت در دیلمان باز هم مسیر سربالایی با شیب زیاد را به سمت گردنه لارخانی ادامه میدهیم.(باباولی تا گردنه لاریخانی 9 کیلومتر) با عبور از گردنه، ناگهان چهره طبیعت عوض میشود و وارد جنگلهای زیبای مابین دیلمان و سیاهکل میشویم. در دل جاده زیبای جنگلی و پر از پیچ و خم در دل کوه ارتفاع کم میکنیم و در ساعت 7 عصر به شهر سیاهکل با ارتفاع 48 متر از سطح دریا میرسیم. مسیر تا شهر سیاهکل تماما به شکل سرپایینی است. (گردنه لارخانی تا سیاهکل 40 کیلومتر)
جیرنده شروع رکابزنی به سمت داماش
داماش
دورنمای درفک از داماش
مسیر داماش به چلوانسرا
سپستانک
مناظر مسیر سپستانک به دمبالده
مسیر دمبالده به ناش
دورنمای قله سماموس از مسیر اسطلخ کوه به آسیابر
دیلمان و اسپیلی
جنگلهای دیلمان به سیاهکل
خلاصه گزارش:
روز اول (پنج شنبه 25 تیر 94):
مسیر طی شده با ماشین: قزوین، دانشگاه آزاد، باراجین، زرشک، گردنه گدوک، کامان، فلار، بهرام آباد، رازمیان، هیر، ویار
مسافت طی شده با ماشین: 70 کیلومتر
مسیر دوچرخه سواری: ویار، شنگل رود، کلیج دره، گردنه گونه کوه، سپارده، یازن، نارنه، دوراهی میج، تمل، دوراهی افی، گردنه بزابن، زورود (زارولات)
مسافت رکابزنی: 45 کیلومتر
کمترین ارتفاع: 1750 متر ویار
بیشترین ارتفاع: 2850 متر زورود
روز دوم (جمعه 26 تیر 94):
مسیر رکابزنی: زورود، ناصرتاش، گردنه لاکتراشان، دوراهی لگا، آغوزکی، پلهم جان، آرمو، چورته، میشاورک، جنت رودبار، اکراسر، ایزکی، دوراهی گرسماسر، پیازکش، گالش محله، رامسر
مسافت رکابزنی: 90 کیلومتر
کمترین ارتفاع: 4 متر رامسر
بیشترین ارتفاع: گردنه 3100 متر
تعطیلات عید فطر در راه بود و من هم مثل هر سال بدنبال اجرای یک برنامه بودم ولی هر کدام از دوستانی که با هم همرکاب میشویم بعلتی نمیتوانستن با من همراه بشوند. به همین خاطر به سرم زد که تنهایی براه بیافتم و راهی شمال بشوم. مسیری را انتخاب کردم که با توجه به نزدیک بودن تعطیلات خلوت باشه. مسیرهای مختلفی مثل الموت به سه هزار و الموت به رحیم آباد رودسر را بررسی کردم ولی در آخر تصمیم ام این شد، مسیری که از الموت به سمت اشکورات میرود را رکاب بزنم و از اونجا مسیر فرعی و خاکی که به سمت جنت رودبار و رامسر میرود را ادامه بدهم و جاده اصلی که به اشکورات میرود رو دنبال نکنم.
نقشه مسیر قزوین، الموت غربی، اشکور، جنت رودبار، رامسر
برای اینکه تنها بودم و بارها مسیر قزوین تا روستاهای هیر و ویار را رکاب زدم . مسیر قزوین تا ویار را با ماشین طی کردم. با عبور از باراجین، زرشک، گردنه گدوک، کامان، فلار، بهرام آباد، رازمیان و هیر سرانجام به روستای ویار آخرین روستای بزرگ در مسیر الموت به اشکورات رسیدم رکابزنی را از این روستا به سمت گردنه گونه کوه آغاز کردم.
روستای ویار
مسیر دوچرخه سواری بعد عبور از پل رودخانه نینه رود با شیب های خیلی تند آغاز می شود و با پیچ های متعدد ارتفاع میگیرد. مسیر تا گردنه گونه کوه تماما سربالایی است. در مسیر سربالایی ها دو چوپان اشکوری را دیدم که برای چوپانی به منطقه الموت می رفتند و از جایی که برای چوپانی میرفتند تعریف کردند، دشتی است بنام ازناچاک که پشت قله ازناچاک واقع شده و مسیر مالروی تقریبا سختی دارد ولی چون این دشت در گودی واقع شده تمام تابستان در آنجا برف هست و جای سرسبز و پر گلی است . بخاطر همین در تابستان چوپانهای منطقه گله های خودشان را به دشت ازناچاک میبرند با تعریف چوپانها از این منطقه مشتاق شدم که یک بار هم در آینده به اونجا سفر کنم. دوربینم را به یکی از چوپانها دادم تا از من یک عکس بگیرد و از هم خداحافظی کردیم.
رکابزنی رو ادامه دادم تا پس از طی 15 کیلومتر سربالایی سخت به گردنه گَوَنه کوه با ارتفاع 2800 متر از سطح دریا رسیدم.
گردنه گونه کوه
با عبور از گردنه با منظره زیبای دریای ابر و مه که دره اشکور را پوشانده بود، مواجه شدم. چند دقیقه ای در گردنه استراحت کردم و از این منظره زیبا لذت بردم.
بعد گردنه گونه کوه، مرز استان قزوین و مازندارن را رد کردم و وارد استان مازندارن شدم. مسیر از گردنه کوه تا روستای سپارده (اولین روستای مازندارن در این مسیر) کاملا سرپایینی می باشد.
قله بزابن
با طی 10 کیلومتر سرپایینی خاکی با مناظر زیبای دره اشکور به روستای سپارده با ارتفاع 1945 رسیدم. یک ساعتی در روستای سپارده استراحت کردم و همچنین از اهالی در مورد مسیر پیش رو خبر گرفتم. اهالی اشاره کردند تا نیمه شهریور زنبوردارها و چوپانهای زیادی در ارتفاعات این مسیر هستند و از نیمه شهریور به بعد و با سرد شدن هوا ارتفاعات رو ترک می کنند.
رکابزنی را در استان مازندارن به سمت روستاهای یازن، نارنه و تمل ادامه دادم. (مسیری اصلی که از روستای سپارده منشعب میشود به سمت استان گیلان و روستای های لشکان، درگاه، بارگاه دشت، گرمابدشت و سرانجام رحیم آباد رودسر ادامه پیدا می کند)
روستای سپارده
پس از 10 کیلومتر رکابزنی به ابتدای روستای تمل و شروع مسیر آفرود به سمت گردنه بزابن رسیدم. مسیر با چندین سربالایی شدید شروع میشود و بعد از چند پیچ شیب ملایم شد و مسیر در کمره کوه ادامه پیدا میکند و در نزدیکی های گردنه اول دوباره سربالایی های شدید به سمت گردنه شروع میشود.
در اطراف مسیر گاوهای زیادی رها شده بودند و همچنین هر چند کیلومتر زنبودارها چادر زده بودند.
بالاخره بعد از طی سربالایی های شدید، گردنه اول بنام بزابن را رد کردم و به منطقه زورود و زارولات رسیدم در این منطقه گوسفند سرا های زیاد و همچنین چشمه های آب متعددی در کنار جاده وجود دارد. برنامه ریزی من برای شب مانی به گونه ای بود که در یکی از گوسفند سراهای این منطقه چادر بزنم و شب را با چادر و کیسه خواب بگذرانم.
بعد گردنه و ابتدای منطقه زورد از کنار چادر یک زنبوردار عبور کردم. از من برای استراحت و خوردن چای دعوت کرد و من هم با کمال میل قبول کردم. به چادر رفتم و از من با نان و عسل و پنیر تازه پذیرایی کرد و کمی در مورد مسیری که رکاب زدم و مسیری که پیش رو داشتم با هم صحبت کردیم. بعد از استراحت قصد داشتم حدود 2 کیلومتر دیگر رکاب بزنم و در گوسفند سرای بعدی برای شب چادر بزنم ولی با اصرار من رو نگه داشت و من هم از اونجایی که خسته بودم، قید 2 کیلومتر پیش رو تا گوسفند سرا و چادر زدن در آنجا را زدم و شب را مهمان چادر با صفای دوست زنبور دار شدم.
قبل از غروب آفتاب مه دره های کنار ما را پوشاند. مه، مثل آب توی رودخانه، تو دره حرکت میکرد و گاهی به سمت ارتفاعات بالا میامد و دوباره پایین میرفت. هوا هم واقعا سرد شده بود و من کاپشن گرمکن ام را پوشیدم. در اواخر تیر ماه که همه از گرما در عذاب هستند، بخاطر سرما در چادر بخاری نفتی روشن کردیم! بدلیل هوای صاف کوهستان، آسمان شب پرستاره ای بالای سر داشتیم. حدود نیم ساعت بیرون چادر نشستم و فقط به زیبایی های آسمان شب خیره شده بودم که دوباره مه بالا آمد و برای گرم شدن به چادر برگشتم و بعد از خوردن شام به خواب رفتم.
صبح زود قبل از طلوع آفتاب از خواب بیدار شدم که برای ادامه سفر براه بیافتم، ولی وقتی به بیرون چادر آمدم، هوا بقدری سرد بود که از شروع حرکت پشیمان شدم و دوباره به رختخواب برگشتم! تا آفتاب طلوع کند و هوا کمی گرم تر شود. با طلوع آفتاب هوا کمی گرم تر شد و با خداحافظی از دوست زنبوردار مهمان نواز مسیر را به سمت گردنه آخر ادامه دادم.
از زورود تا گردنه جاده با شیب ملایم ارتفاع میگیرد. بعد از یک ساعت رکابزنی و عبور از کنار چندین گوسفندسرا به گردنه لاکتراشان با ارتفاع 3100 متر رسیدم و دوباره مثل روز گذشته، بعد از گردنه با منظره زیبای دریای ابر که دره های پایین دست را پوشانده بود مواجه شدم .
منظره بعد از گردنه
بعد گردنه، جاده سرپایینی خاکی در دل کوهها ارتفاع کم میکند و مناظر کم کم از شکل کوهستانی به جنگل های پراکنده تغییر میکنند. با کاهش ارتفاع وارد مه شدم و بعد از آن مه تقریبا کنار رفت و آفتاب نمایان شد.
جاده تا نزدیکی های جنت رودبار تماما سرپایینی است و قبل و بعد از جنت رودبار چند کیلومتر مسیر سربالایی ملایم یا کفی دارد و همچنین چند کیلومتر بعد از روستای آرمو مسیر آسفالته میشود. در مسیر رسیدن به جنت رودبار از کنار دورراهی روستاهای مختلف با مناظر زیبا رد شدم از جمله : لگا، آغوزکی، پلهم جان، آرمو، چورته و میشاورک
در جنت رودبار نیم ساعتی توقف و استراحت کردم. روستا تقریبا شلوغ بود. به همین خاطر زیاد در جنت رودبار توقف نکردم و به مسیر ادامه دادم
بعد از جنت رودبار با پشت سرگذاشتن روستاهای ایزکی و اکراسر و جنگل های پراکنده وارد یکی از زیباترین جنگلهای خطه شمال به نام جنگل دالخانی شدم. تقریبا بعد از دوراهی گرسماسر جنگل های انبوه و زیبای دالخانی شروع میشوند.
این جاده در تونلی از درختان زیبا ارتفاع کم می کند . در اواسط جنگل دالخانی گاهی مه فضای جنگل را می پوشاند و زیبایی خاصی به مسیر میداد. هر چند کیلومتر توقف میکردم توقف میکردم و از زیبایی های طبیعت جنگل لذت میبردم.
با نزدیک شدن به شمال نم نم باران شروع به بارش کرد. با پوشیدن بارانی با سرعت کم به مسیرم ادامه دادم. هر چه به رامسر نزدیک میشدم با توجه به تعطیلات جاده شلوغ تر می شد و بعضی از مسافران در این هوای لطیف و پاک در حال کشیدن قلیان بودند!
جنگلهای انبوه دالخانی تا نزدیکی روستای پیازکش ادامه دارد و با رسیدن به روستای پیاز کش منظره زیبای آبی دریا از دل جنگلهای روی کوه مشخص میشود.
منظره رو به دریا از روستای پیازکش
بالاخره در ساعت 3 بعد از ظهر به رامسر رسیدم. بدلیل تعطیلات رامسر فوق العاده شلوغ بود. به همین خاطر زودتر بلیط برگشت تهیه کردم و به قزوین برگشتم.
