گزارش دوچرخه سواری قزوین – الموت (جاده اکبر آباد) – سه هزار - تنکابن
چهارشنبه, ۱۸ تیر ۱۳۹۳، ۱۱:۲۹ ب.ظ
باز هم قسمت شد بریم شمال اونم از جاده ای که دو سال پیش با امین قسمتی از اون مسیر رو رکاب زدیم ولی قسمت اولش متفاوته و از یه مسیر قدیمی رفتیم که البته تا الان اون قسمت از مسیر رو من نرفته بودم و برام جدید بود. البته این برنامه قرار نبود به این شکل اجرا بشه و از اواسط برنامه میرفت که کنسل بشه ولی خدا رو شکر به پایان رسوندیمش.
روز اول۱۴تیر ۹۳
مسیر : شهرک حصار خروان (20 کیلومتری اتوبان قزوین کرج) – کبریت میان – سه راهی قز قلعه - گردنه اکبر آباد (دکل صدا وسیما) – چاله – زردجین – تونل شیرکوه – باغدشت – شهرک - محمودآباد
این بار جاده ای رو برای رفتن به الموت انتخاب کردم که برای خودم تازگی داشت . این جاده در دهه 30 و 40 توسط نیروهای خارجی ساخته شده و اولین و قدیمی ترین جاده منطقه الموت هست.قسمت اول این مسیر از روستای کبریت میان در نزدیکی اتوبان قزوین به تهران تا روستای شهرک از روستاهای الموت تماما خاکیه
ساعت 6 صبح برنامه رو از روستای حصار خروان شروع کردیم.
مسیر بعد از روستای کبریت میان خاکی شد البته خاکیش خوبه. از میان مزارع گندم عبور کردم تا به سمت گردنه که دکل صدا و سیما در بالاش از دور مشخصه برسیم.
مسیر جدید قزوین الموت تنکابن هم در راستای همین جاده ای که ما طی میکردیم در حال ساخته و حدود 20 کیلومتر اولش هم آسفالت شده ولی چون بعد از چند کیلومتر این دو تا جاده از هم فاصله می گیرن و دور میشن ما همون مسیر خودمون رو طی کردیم و وارد مسیر جدید نشدیم.
بعد از سه راهی روستای قز قلعه سربالایی های مسیر تند شد و شروع به ارتفاع گرفتن به سمت گردنه کردیم . جاده با اینکه قدیمی سازه ولی شیب مسیرش خوب بود و خاکی مسیر هم مناسب بود. بعد از رسیدن به گردنه اکبر آباد و کمی استراحت و صحبت با نگهبان دکلهای مخابرات به سمت دره الموت سرازیر شدیم.پس از طی کردن چند کیلومتر سرپایینی به دو راهی رسیدیم که بعد از حدود 20 کیلومتر در تونل شیرکوه به هم متصل میشن ولی از روستاهای متفاوتی رد میشوند. ما به خیال اینکه مسیر سمت چپ که از روستای چاله و زردجین رد میشه بهتره این مسیر رو انتخاب کردیم (مسیر سمت راست به اکبر آباد و آقاگیر میره). ولی از این خبر نداشتیم که مسیرش واقعا داغونه هر چی پایین تر میرفتیم مسیر خراب میشد تا اینکه به روستای چاله رسیدیم. در روستای چاله میهمان یکی از اهالی خونگرم روستا شدیم و کمی استراحت کردیم و از ما با گیلاس و آلبالوهایی که تازه از باغ چیده بودن پذیرایی کرد.
روستای چاله
یکی از اهالی خونگرم روستای چاله
نیم ساعتی استراحت کردیم و به مسیرمون به سمت پایین ادامه دادیم و از روستای زردجین هم عبور کردیم دیگه واقعا جاده خراب شده بود. اهالی روستای چاله از این مسیر با الموت رفت و آمد نمیکنن.
جاده ی پر از سنگهای ریز و درشت و خاک نرم نمیگذاشت تو سرپایینی ها سرعت بگیریم. در بعضی از قسمتهای جاده بدلیل ریزش بسته شده بود که امکان عبور یک ماشین به زحمت بود.
ریزش جاده چاله به شیرکوه
نزدیکی های تونل شیرکوه بودیم که بالاخره این جاده خراب کار دست من داد و دوچرخه در یه شیب تند، روی خاک نرم لیز خورد و زمین خوردم که فقط یه خراش کوچیک روی زانوم افتاد. سریع بهش رسیدگی کردم و مسیر رو به سمت شیرکوه ادامه دادیم
شیرکوه
در نزدیکی های تونل به دلیل عملیات جاده سازی نیم ساعتی معطل شدیم و من هم کمی استراحت کردم. تو همین استراحت کم کم بدنم سرد شد و دردی در مفصل زانوم آشکار شد. که البته در راه رفتن بیشتر اذیت میکرد تا رکاب زدن
ماشین آلات راه سازی در حال کار روی جاده قزوین - الموت - تنکابن
تونل شیرکوه سال ساخت 1344
بعد عبور از تونل در مسیر سربالایی ملایم به سمت روستای شهرک رکاب زدیم دیگه زانوی من برای ادامه مسیر یاری نمیکرد. تصمیم داشتیم داشتیم شب اول رو در روستای گرمارود بمانیم . 18 کیلومتر تا گرمارود مسیر باقی مانده بود و همچنین تا غروب هم 2 ساعتی فرصت داشتیم ولی زانوی من دیگه جوابگو نبود. چند کیلومتر بعد از شهرک به روستای محمود آباد رسیدیم و با توجه به اینکه اونجا سوییت داشت و من هم دیگه نمیتونستم ادامه مسیر بدم تصمیم گرفتیم تا امشب رو تو این روستا بمونیم و ببنیم فردا پای من بهتر میشه یا نه.
بعد از اجاره اتاق من فقط استراحت کردم و دوستم که از مزرعه پرورش ماهی چند تا ماهی قزل آلا خریده بود مشغول درست کردن آتش و کباب کردن ماهی برای شام شد.
روز دوم۱۵تیر ۹۳
صبح زود از خواب بلند شدم تا وضعیت زانوم رو چک کنم که دیدم با دیشب تغییری نکرده و در راه رفتن درد میکند. تا حدود ساعت 10 استراحت کردم و داشتیم تصمیم میگرفتیم که با ماشین به قزوین برگردیم. از طرفی زانوم درد میامد و از طرفی هم دلم نمیومد برنامه رو خراب کنم. دوباره سوار دوچرخه شدم تا زانوم رو تست کنم. در سرپایینی زانوم دردی نداشت ولی نمیتونستم سربالایی رو رکاب بزنم. فکری به سرمون زد از اونجایی که مسیر گردنه سلمبار تا دره سه هزار و تنکابن 95 درصد سرپایینیه تصمیم گرفتیم مسیر تا گردنه رو با ماشین طی کنیم و از اونجا با دوچرخه به سمت پایین سرازیر بشیم. یک ساعتی دنبال ماشین گشتیم ولی هیچ ماشینی اون سمت نمیرفت و وانت نیسان هم درخواست مبالغ بالای صد هزار تومان میکرد. تا اینکه بالاخره به آژانس در معلم کلایه زنگ زدیم و قرار شد بیاد دنبال ما و تا گردنه 60 هزار تومان از ما بگیره.
ساعت 11 دوچرخه ها رو عقب ماشین باز زدیم و به سمت گردنه حرکت کردیم و بعد حدود 40 دقیقه در کاروانسرای پیچه بن حدود 1 کیلومتر مانده به گردنه از ماشین پیاده شدیم. وضعیت زانوم هم کمی بهتر شده بود.در نزدیکی گردنه کارونسرای پیچه بن قرار داره که از کاروانسراهای دوره قاجاری است و تا 50 سال پیش هم رونق داشته و کاروانهایی که از سمت شمال به قزوین یا برعکس می آمدن در اینجا اتراق میکردن. ولی از از 50 سال پیش با کشیده شدن جاده ما بین مناطق جبهه شمالی و جنوبی رشته کوه البرز این مسیرهای مالرو و صعب العبور کم تردد شدن و کارونسرا هم از رونق افتاد و متروکه شد.
آبشار کلاک در مسیر گرمارود به پیچه بن
دشت مرتفع و زیبای پیچه بن
انتهای مسیر گردنه از سمت الموت
کارونسرای پیچه بن
از کارونسرا بازدید کردیم و به سمت گردنه 3300 متری سلمبار رفتیم و چشممون به جمال قله علم کوه با اون نوک تیزش و کوههای تخت سلیمان روشن شد.
من و علم کوه!
روستای سلمبار اولین روستای مازندران در این مسیر
با وجود اینکه سر ظهر بود، هوای منطقه فوق العاده خنک و مطبوع بود و تو این فصل دامنه کوهها هنوز سرسبز و پر گل بودن. جاده زیبا مدام در دل کوه پیچ میخورد و ارتفاع کم میکرد در کنار مسیرهم پر بود از کندوهای زنبور عسل و روستاییانی که به مناطق مرتفع آمده بودن تا از گلهای این مناطق برای تغذیه زنبورها استفاده کنند.در یکی از زنبورداری ها چند دقیقه ای با چند زنبوردار هم کلام شدیم و از نزدیک با کار و مشکلاتشون آشنا شدیم یکی از بزرگترین مشکلاتشون خرسهای منطقه هستند که کندو ها رو داغون می کنند و اگر یک شب بالای سر کندوها نباشن خرس ها عسل رو از بین میبرن. در ضمن زنبوردار ها گفتن که سه شب پیش تو منطقه برف بارید!! و علم کوه و ارتقاعات پایین ترش رو کاملا سفید پوش کرده بود.
از زنبوردارها خداحافظی کردیم و به سمت ارتفاعات پایین حرکت کردیم و کم کم هوا مه آلود شد و مه گاهی جاده رو دربر میگرفت و گاهی کنار میرفت. در وسط راه میهمان دو پیرمرد باحال هم شدیم که دو نفری زده بودن به دل جاده
بعد روستای مران از مناطق ییلاقی خارج شدیم و وارد مناطق جنگلی شدیم و جنگل های سرسبز سه هزار نمایان شدن .
روستای مران
مسیر مران به سه هزار
از روستای سربالان که عبور کردیم من واقعا حیرت زده شدم جنگل نسبت به دو سال پیش که ما این مسیر رو رکاب زدیم خراب شده بود و کنار جاده پر شده بود از کارگاههای جاده سازی و هر چند کیلومتر در حال کندن تونل بودن و ماشین آلات راهسازی هم مدام در حال رفت و آمد بودن
روستای سربالان
عملیات حفر تونل جاده قزوین - الموت - تنکابن
اواسط مسیر یک ماشین که آژیر میکشید از ما خواست که به سمت پایین حرکت کنیم چون قرار بود صخره های کنار جاده رو منفجر کنند و جاده رو میخواستن ببندند. ما از مسیر سریع خارج شدیم و چند دقیقه وایستادیم تا انفجار رو ببنیم . بعد از چند دقیقه و تخلیه کامل مسیر دستور انفجار رو دادن واقعا صدای مهیبی داشت بخصوص که منطقه کوهستانی بود و صدا تو کوهها میپیچید.
بعد از دیدن انفجار به سمت تنکابن حرکت کردیم و از مناطق جنگلی زیبا عبور کردیم و هر چند دقیقه برای لذت بردن از مناظر توقف میکردیم
بام تنکابن
بالاخره ساعت 8 عصر به تنکابن رسیدیم و فردا ظهر با اتوبوس به قزوین برگشتیم
این هم مسیری که در دو روز طی کردیم و فایل گوگل ارث مسیر
مسیر: محمود آباد – زوارک - گرمارود – پیچه بن – گردنه سلمبار - مران – یوج – قاضی محله - سربالان – خرم آباد – تنکابن
خیلی خیلی عاشق کارها و ماجراجوییتان شدم. من هم واقعا دوست دارم همین راههای عجیب و زیبا رو برم ولی شرایطش نیست
به امید سلامتی و گزارشهای آینده تان